Перевод: со всех языков на русский

с русского на все языки

wydawać się

  • 1 wydawać się

    1) (wychodzić na jaw) обнаруживаться, раскрываться
    2) wydawać się (wychodzić za mąż) выходить замуж, брать себе
    3) wydawać się (zdawać się) казаться, представляться, чудиться
    sterczeć, wystawać, występować, wysuwać się выдаваться (образовать выступ)
    wyróżniać się выдаваться (отличаться)
    nadarzać się, trafiać się разг. выдаваться (случаться)
    * * *
    несов.
    1) каза́ться, представля́ться
    2) раскрыва́ться, обнару́живаться; ср. wydać się

    Słownik polsko-rosyjski > wydawać się

  • 2 wydawać\ się

    несов. 1. казаться, представляться;
    2. раскрываться, обнаруживаться; ср. wydać się

    Słownik polsko-rosyjski > wydawać\ się

  • 3 sypać się

    несов.
    1) сы́паться
    2) ( rzucać się tłumem) ва́лом вали́ть; высыпа́ть(ся)
    3) ( rozpadać się) разруша́ться, распада́ться
    4) разг. ( wydawać się) выдава́ть друг дру́га
    5) разг. ( mylić się) пу́таться, сбива́ться
    6) разг. ( dekonspirować się) прогова́риваться, выдава́ть себя́ с голово́й
    - próchno się z kogoś sypie

    Słownik polsko-rosyjski > sypać się

  • 4 sypać\ się

    syp|ać się
    несов. 1. сыпаться;
    2. (rzucać się tłumem) валом валить; высыпать(ся); 3. (rozpadać się) разрушаться, распадаться; 4. разг. (wydawać się) выдавать друг друга; 5. разг. (mylićsię) путаться, сбиваться; 6. разг. (dekon-spirować się) проговариваться, выдавать себя с головой; ● broda, wąs się \sypać\ sięie komuś борода пробивается, усы пробиваются у кого-л.; próchno się z kogoś \sypać\ sięie песок сыплется из кого-л.

    Słownik polsko-rosyjski > sypać\ się

  • 5 przywidywać się

    несов.
    мере́щиться, чу́диться
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > przywidywać się

  • 6 przywidywać\ się

    несов. мерещиться, чудиться
    +

    wydawać się, roić się

    Słownik polsko-rosyjski > przywidywać\ się

  • 7 выдаваться

    Słownik polsko-rosyjski > выдаваться

  • 8 erscheinen

    er'scheinen v/i ( irr; -; sn) ( sichtbar werden) pojawi(a)ć się, zjawi(a)ć się, ukaz(yw)ać się (a Buch, Geist); ( sich einfinden) stawi(a)ć się (in, vor D w L, przed I);
    im Traum erscheinen jawić się we śnie; ( sich darstellen) przedstawi(a)ć się ( jemandem im anderen Licht k-u w innym świetle); wydawać się;
    es erscheint mir merkwürdig, dass … wydaje mi się dziwne, że …

    Deutsch-Polnisch Wörterbuch neuer > erscheinen

  • 9 głupstwo

    сущ.
    • абсурд
    • бессмысленность
    • вздор
    • глупость
    • дурачество
    • ерунда
    • нелепость
    • несуразность
    • чепуха
    • чушь
    * * *
    głupst|wo
    ☼ 1. глупость ž;

    gadać (pleść) \głupstwowa говорить глупости, молоть вздор; narobić \głupstwow наделать глупостей;

    kogoś się \głupstwowa trzymają у кого-л. в голове одни глупости;

    palnąć (strzelić) \głupstwo ляпнуть (брякнуть) глупость; дать маху;

    2. пустяк ♂;

    to \głupstwo это пустяк (пара пустяков);

    wydawać pieniądze na \głupstwowa тратить деньги на пустяки; попусту тратить деньги
    +

    1. niedorzeczność, bzdura 2. bagatelka, drobiazg

    * * *
    c
    1) глу́пость ż

    gadać (pleść) głupstwa — говори́ть глу́пости, моло́ть вздор

    narobić głupstw — наде́лать глу́постей

    kogoś się głupstwa trzymają — у кого́-л. в голове́ одни́ глу́пости

    palnąć (strzelić) głupstwo — ля́пнуть (бря́кнуть) глу́пость; дать ма́ху

    2) пустя́к m

    to głupstwo — э́то пустя́к (па́ра пустяко́в)

    wydawać pieniądze na głupstwa — тра́тить де́ньги на пустяки́; по́пусту тра́тить де́ньги

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > głupstwo

  • 10 übel

    übel ( übler; übelste) ( schlecht, böse) zły (źle); ( schlimm) brzydki (-ko), niedobry (niedobrze), przykry (-ro) (a Geruch, Geschmack); ( verwerflich) naganny;
    eine üble Laune zły humor;
    eine üble Geschichte przykra historia, brzydka sprawa;
    ein übler Bursche typ spod ciemnej gwiazdy, kawał drania;
    übel riechen wydawać przykrą woń, cuchnąć;
    übel riechend cuchnący;
    übel gelaunt źle usposobiony;
    das sieht übel aus to źle oder niedobrze wygląda;
    er ist übel dran on się znalazł w przykrym położeniu;
    jemanden übel zurichten mocno poturbować pf k-o;
    etwas übel nehmen brać < wziąć> za złe (A);
    jemandem etwas übel nehmen mieć k-u za złe (A), mieć do k-o urazę o (A);
    übel wollen (D) być nieprzyjaźnie usposobionym do (G);
    wohl oder übel rad nierad;
    mir wird übel robi mi się niedobrze;
    fam. nicht übel nieźle, niczego (sobie)

    Deutsch-Polnisch Wörterbuch neuer > übel

  • 11 tracić

    глаг.
    • губить
    • затерять
    • лишать
    • лишаться
    • недослышать
    • потерять
    • проиграть
    • проигрывать
    • терять
    • тратить
    • утерять
    • утратить
    * * *
    1) (cechę, wartość) утрачивать
    2) tracić (gubić, pozbawiać się itp.) терять
    3) tracić (np. okazję) упускать
    4) tracić (np. życie) лишаться
    5) tracić (w czyichś oczach) снижаться
    6) tracić (wykonywać egzekucję) казнить
    7) tracić (marnotrawić) тратить (зря)
    wydawać (pieniądze) тратить (деньги)
    * * *
    trac|ić
    \tracićę, \tracići, \tracićony несов. 1. терять (лишаться);

    \tracić czas терять время; \tracić na wadze терять в весе (вес); \tracić na sile слабеть, слабнуть; \tracić pieniądze растрачивать (тратить) деньги; \tracić grunt pod nogami терять почву под ногами;

    * * *
    tracę, traci, tracony несов.
    1) теря́ть ( лишаться)

    tracić czas — теря́ть вре́мя

    tracić na wadze — теря́ть в весе́ ( вес)

    tracić na sile — слабе́ть, сла́бнуть

    tracić pieniądze — растра́чивать (тра́тить) де́ньги

    tracić grunt pod nogami — теря́ть по́чву под нога́ми

    2) ( wykonywać wyrok śmierci na kimś) казни́ть

    Słownik polsko-rosyjski > tracić

  • 12 trącić

    глаг.
    • губить
    • затерять
    • лишать
    • лишаться
    • недослышать
    • потерять
    • проиграть
    • проигрывать
    • терять
    • тратить
    • утерять
    • утратить
    * * *
    1) (cechę, wartość) утрачивать
    2) tracić (gubić, pozbawiać się itp.) терять
    3) tracić (np. okazję) упускать
    4) tracić (np. życie) лишаться
    5) tracić (w czyichś oczach) снижаться
    6) tracić (wykonywać egzekucję) казнить
    7) tracić (marnotrawić) тратить (зря)
    wydawać (pieniądze) тратить (деньги)
    * * *
    trac|ić
    \tracićę, \tracići, \tracićony несов. 1. терять (лишаться);

    \tracić czas терять время; \tracić na wadze терять в весе (вес); \tracić na sile слабеть, слабнуть; \tracić pieniądze растрачивать (тратить) деньги; \tracić grunt pod nogami терять почву под ногами;

    * * *
    trącę, trącony
    1) сов. легко́ подтолкну́ть, уда́рить; заде́ть

    trącić kogoś pod łokieć — подтолкну́ть кого́-л. под ло́коть

    trącić nogą krzesło — заде́ть ного́й стул

    2) несов., перен. отдава́ть, припа́хивать

    Słownik polsko-rosyjski > trącić

  • 13 wynosić

    глаг.
    • возвеличивать
    • восхвалять
    • выделывать
    • вытаскивать
    • делать
    • наделать
    • обанкротиться
    • оказывать
    • превозносить
    • производить
    • сделать
    • совершать
    • совершить
    • составлять
    * * *
    1) (chwalić, wywyższać) возвышать, восхвалить, превозносить
    2) wynosić (równać się) равняться, составлять
    3) wynosić (w górę) поднимать (наверх)
    4) wynosić (zabierać) выносить (забирать)
    5) wynosić (zdobywać doświadczenie) выносить (получать опыт)
    6) wynosić (dziecko) выносить (ребёнка)
    wystawiać (w przód) выносить (вперёд)
    wydawać (np. postanowienie, wyrok), ferować (wyrok) выносить (напр. постановление, приговор)
    znosić (wytrzymywać) выносить (переносить, терпеть)
    ukształtować, wykształtować (pomysł) перен. выносить (идею)
    znosić (np. ubranie) разг. выносить (износить)
    powynosić разг. выносить (перенести всё полностью)
    * * *
    wyno|sić
    %1, \wynosićszę, \wynosićszony несов. 1. выносить;
    2. уносить, таскать; 3. составлять; ср. wynieść;

    ● \wynosić pod niebiosa превозносить до небес

    * * *
    I wynoszę, wynoszony несов.
    1) выноси́ть
    2) уноси́ть, таска́ть
    3) составля́ть; ср. wynieść
    II wynoszony сов.
    износи́ть (одежду и т. п.)

    Słownik polsko-rosyjski > wynosić

См. также в других словарях:

  • wydawać się — I – wydać się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedstawiać się w jakiś sposób inaczej niż w rzeczywistości; robić wrażenie, stwarzać pozory : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dom wydaje się mniejszy niż dawniej. Chory wydaje …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wydawać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Id, wydawaćdaję, wydawaćdaje, wydawaćwaj {{/stl 8}}– wydać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk XIa, wydawaćdam, wydawaćda, wydawaćdadzą, wydawaćdaj, wydawaćdamy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wydawać — 1. Wydać bitwę, wojnę itp. «wystąpić zbrojnie przeciw komuś, zmusić kogoś do podjęcia walki zbrojnej»: Rzymianie zapewne zechcą przed wydaniem bitwy odpocząć po spiesznym marszu, zajmą polankę, a wtedy powstańcy, ukryci w gajach, zajdą im tyły. H …   Słownik frazeologiczny

  • przedstawiać się — I – przedstawić się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zapoznawać się z kimś, prezentować się komuś, mówiąc swoje nazwisko lub imię (w środowiskach ludzi młodych) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mężczyźni przedstawiają się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • sypać się — I – sypnąć się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o czymś sypkim, drobnym, miałkim: przemieszczać się, wydostawać się skądś; odpadać małymi kawałkami od czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mąka sypie się z pękniętej… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zdawać się — I – zdać się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} opierać się na czymś, na kimś; zaufać, zawierzyć komuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Matka całkowicie zdała się na syna. Zdaję się na ciebie. Zdać się na instynkt. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • podobać się — ndk i dk I, podobać sięam się, podobać sięasz się, podobać sięają się, podobać sięaj się, podobać sięał się «dogadzać, dogodzić czyjemuś poczuciu estetycznemu, wywierać, wywrzeć na kimś przyjemne, dodatnie wrażenie; wydawać się, wydać się komuś… …   Słownik języka polskiego

  • przywidywać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}rzad. cz. ndk Ib, przywidywać sięduję się, przywidywać sięduje się {{/stl 8}}– przywidzieć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb, przywidywać siędzę się, przywidywać siędzi się, przywidywać siędział się, przywidywać siędzieli się,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wydać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}wydawać się I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wydać się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk XIa, wydać siędam się, wydać sięda się, wydać siędadzą się, wydać siędaj się {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • podobać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, podobać sięam się, podobać sięa się, podobać sięają się {{/stl 8}}{{stl 7}} wywierać na kimś korzystne wrażenie, wydawać się komuś ładnym, przyjemnym, atrakcyjnym, sympatycznym itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dłużyć się — ndk VIb, dłużyć sięży się, dłużyć sięył się (tylko w 3 os.) «o czasie, o tym, co trwa w czasie: zbyt wolno mijać, wydawać się dłuższym niż zwykle, niż w rzeczywistości; być nużąco rozwlekłym; wlec się» Czas, dzień się dłużył. Droga, podróż… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»